Girişimcilik, yöneticilik derken bir hayali daha var… Olimpik sportmen apoletini takabilmek için 3×3 ulusal Ekibi’ni fırsat olarak gören başarılı isim, yeni mesleğinde de en az oyunculuğu kadar ses getirmek istiyor…
Darüşşafaka’nın hazırladığı hoş bir veda ile oyunculuk mesleğini sonlandıran Türk Basketbolu’nun yetiştirdiği en Değerli kıymetlerden Sinan Güler, veda gününü, harika mesleğini ve bundan sonraki planlarını anlattı…
Hani derler ya sinema şeridi üzere geçti diye… Veda gününde senin gözünün önünden geçen sinema şeridinde neler vardı?
Aslında şöyle bir gerçek var; bu hikaye biz Selçuk abi ile oturup konuştuğumuzdan beri muhakkaktı. Ben hem başımda hem de fizikî olarak yaşadığım yıpranmayla, geçen sene Fenerbahçe ile oynadığımız play-off maçının nihayet maçım olabileceğini hissediyordum. O yüzden de o sinema şeridi bende epeydir oynuyor ve aslında o gün, sonundaki katkıda bulunanlar üzere bir şey oldu. Her anı her türlü yaşıyorum. Çocukluğumdaki anları hatırlama gayretim oluyor, mesleğimdeki Değerli anları esasen daima hatırlıyorum. Kitabı Darüşşafaka’da kapattığım için o gün daha Fazla Selçuk ağabeyle birinci konuşmamız ve 3 Yıl içinde yaşadıklarım diyebilirim.
Üç büyüklerde de oynadın. Beşiktaş’ta başladın, Galatasaray’da Eurocup kazandın, oradan Fenerbahçe’ye transfer oldun… Fakat sana olan bakışın hiç değiştiğini sanmıyorum ve bu yalnızca alandaki performansla başarılacak bir durum değil galiba…
Başta annem ve babamın Aka rolü var, spora dair yönlendirmeleriyle. Çocukluğumdaki deneyimlerin ve sporu daima alan içinde yaşama uğraşım Fazla tesirli oldu. Benim için en Kıymetli yol gösterici abim. Daima onun üzere hem yetenekli hem de duruşuna sadık oyuncu olmak istedim. Bu muvaffakiyet olarak gördüğüm bir şey değil aslında. Yapmam gereken o diye düşündüm.
Belki bir sorumluluk; Necati Güler’in oğlu, Muratcan’ın kardeşi olmak…
O her Vakit için Aka bir sorumluluktu. Bir mühletten sonra da alanda yapabileceklerimin tesir alanının büyüklüğünü anlamak aslında o karakteri müdafaaya alma ihtiyacını de kendi içimde verdi.
Oyun karakterine baktığımızda agresif, ısıran bir oyuncuydun. Bu türlü oyuncuların aslında rakibe de birebir davranması beklenir fakat sen alnın yarıldığı bir ortamda bile rakip oyuncunun durumunu soran İsim oldun. O dengeyi nasıl korudun?
Oyun kendi içinde rekabet kurallarını barındırıyor. Onun için de her şeyi yapıyoruz. Tahminen çocukluğumda ve gençliğimde farklı davrandığım anlar olmuş olabilir ancak ben Misli bir faul yapsam da devam edebilmeyi kendime alıştırdım. Bunu grup arkadaşlarımla da yaşadım. İdmanlarda en Fazla rekabet ettiğim yabancı oyuncuya da en yakınım, kardeşim dediğim Türk oyuncuya da… Alanda hengame ederdik, sertlik yapardık lakin idman bittiğinde sarılıp o alandan birlikte çıkabilirdik…
Zizis anını hatırlıyor musun?
O Lahza aklıma gelen en net şey, daha evlenmemiştik; eşim Ekin’in sakinliği ve genel yaklaşımıydı. O kadar kanın olduğu bir ortamda. Emsal bir anı ben gençliğimde Amerika’da yaşamıştım. Orada bir feyke Aksi yanıt verip, Baş başa çarpışmıştık idmanda. Tekrar 20’ye yakın dikiş atılmıştı. O Lahza aklıma geldi ve ben yerde yatacak bu türlü bir duruma geldiysem rakibe ne olmuştur sanki diye düşündüm. Bir yerden sonra da ‘tamam ben düzgünüm, aklım yerinde, sanki çarpıştığım şahıs nasıl’ diye düşündüm.
Ama o Lahza tribünlerde 13 bin taraftarınız da senin bir yansını bekliyor, patlamak için…
O da bir patlama versiyonu üzere. Sonuçta o anda biz bir sakatlık yaşadık. Taraftar her Vakit agresiflik ve patlama bekliyor tahminen ancak o Lahza olan oyunun dışında olan bir şeydi. Sonuçta da o patlama farklı bir biçimde yaşandı ve bütün tribünlerin alkışlarıyla sonuçlandı.
Eurocup kupasını kaldırdığın an… O anı anlatır mısın?
Tartışılmayacak, değer biçilemeyecek bir an. O yılın başında, coachumuz Ergin abinin doğum gününü kutlamak için eşi Berna, yakınlarından notlar istemişti. Ben de ‘bu yılın emeğinin karşılığında birlikte kupa kaldırmak’ hoş olur yazmıştım. O sene başında kendime de Eurocup’ı kazanmak, en değerli oyuncu olmak üzere gayeler koymuştum. O şekil odaklanmaları tahminen de birinci Sefer yaşadığım yıldı. O dönemi o formda ödüllendirebilmek, hepimiz için Özellikle de Galatasaray topluluğu için kıymet biçilmezdi. O yüzden o anı sözlerle anlatmak Fazla güç.
Galatasaray ile Fenerbahçe kaptanlarının birbirlerine transfer olması Fazla kolay değildir. O kararı nasıl aldın?
Özünde önümdeki fırsatlara bakıp (O vakte özel, 2 sene sonraki hikaye birebir değil) o anki Sinan yapabileceklerini en âlâ nerede yapar, önüne gelen fırsatlar neler, bunu nasıl yapabilir kanısıyla çıkılan bir yol oldu…
Oyunculuk mesleğin parkede bitti lakin 3×3 ulusal Kadrosu ile devam ediyorsun… Oradaki amaç ne?
En Aka gaye Olimpiyat görebilmek. O hayal, aslında Tokyo Olimpiyatları öncesinde olimpik atletlerle bir podcast serisi yapmıştım, orada fevkalade bir imrenme yaşayarak ve 3×3 basketbolun bu işin içerisinde olduğunu bilmekle geldi. Kıssanın geldiği noktada da basketbol tahminen parkede bitti ancak basketbol oynamaya devam etmek her Vakit Fazla değerli. 3×3’e Ağustos’ta sportmen olarak katıldım ve o vakitten beri araştırmalarını yapıyorum. Dünya finallerini de takip ettim. Fevkalade keyifli. Tesiri Ufak üzere gözükse de beşere direk dokunabildiğin Fazla farklı noktaları var. Türkiye’de büyümesi gereken bir spor. Bunun benimsenmesine yardım edebileceğim imkanlar olduğunu düşünüyorum.
Sporcu olarak bir Olimpiyat görme niyeti de ağır basıyor sanırım…
O bambaşka bir durum. Aslında evvelki sorunun karşılığı da bu. Olimpik sportmen olamamak mesleğimde bir eksiklik. lakin baktığımızda biz aslında 60 yıllık bir zorluğun içerisindeyiz. Bu fırsatı kullanıp, olimpik atlet olarak ayakkabıyı asmak bambaşka bir Haysiyet olur
KIZIMLA HAYATI YİNE ÖĞRENDİM
Aile… Dünya tatlısı bir kızın var. Seni basketbolcu olarak tanıdı mı?
Basketbolcu olarak tanıdı, aslında benden Fazla Doğuş’u tanıdı. Aslında basketbolda Darüşşafaka’da devam ettirmemin en Aka nedeni, annemin, eşimin ve Selçuk abinin, kızımın basketbolcu olarak beni görmesinin kıymetini anlatacak söylemleriydi. Basketbolcu olarak tanıması, salonda Bir arada vakit geçirmemiz inanılmaz keyifliydi. Tüm bu yoğunluğu, hayata dair öncelikleri de anlayarak, kızımla Birlikte tekrar öğreniyorum. Ne olursa olsun, önceliğin o olduğu, Geri kalan her şeyin daha sonrasında gelişebileceğini gördüm. Onunla Bir arada yine hayatı öğrenmek, 40 yaşındaki bir birey için Vakit vakit güç oluyor Olağan ki…
Olimpiyat amacın gerçekleşirse eşin nasıl bakacak bu işe, yine kamplar başlayacak?
Esasında 3×3’ün hoş tarafı, Birlikte dünyayı da gezebileceğimiz imkanların olması. Olağan kamp ortamını sen Fazla âlâ biliyorsun. Kısıtlı-kapalı ortamlar. ancak bu o denli değil. Aslında Ağustos’tan bu yana dünyayı görebilme imkanlarını daima Birlikte yaşıyoruz. Tempomuza uyduğunda Birlikte gidiyoruz. Temelinde Tüm bu süreçte Ekin’le birlikte, Natürel ki kızımız en ön planda fakat bir formda ikimizin de yaratabileceği kıymetleri aksatmamaya çalışıyoruz.
Oyunculuk sonrası ne yapacaksın sorusunu sormadığımız isimlerden biriydin zira oynarken de meslek planını oluşturmuş üzereydin. Melek yatırımcı olman, aile olarak kurduğunuz Güler Legacy bunun örnekleri. Aslında çılgınca bir Ömür için talihin ve ortamın varken sen daima kendine yatırım yaptın…
Aslında o yaşantının da hakkını verdiğimi düşünüyorum. lakin kabına sığmayan bir çocuk olduğum için konfor alanımın dışında bir sürü şeyi yapmaya yönelip, tesir alanımı genişletmeye çalıştım. Atlet olarak aslında bizim sorumluluklarımız alan içerisinde gözükmekle Bir arada alan dışında da Fazla sorumluluğumuz var. Saklanarak, arka planda kalarak tahminen kendimizi koruyabiliriz, bunu yaptığımız vakitler da oldu lakin insanların hayatına dokunabilmek, paylaşabilmek için üniversitelere, liselere gidip bunu faal bir formda konuşabilmek de gerekiyor. Bir gün yöneticilik fırsatı gelirse Doğal ki değerlendireceğim lakin şu anda yapabileceklerimin farklı kapsamda olduğunu düşünüyorum
Bizde teknoloji biraz oyun odaklı gelişti lakin sen spor ile inovasyonu birleştirmeye çalışıyorsun? Bunu spor topluluğuna kabul ettirmek güç bir gaye değil mi?
Elbette güç olacak fakat bir taraftan da bu mevzuya Yargıç olan ya da benim kadar meraklı olan beşerler da var. Burada tercümanlık vazifesi bana düşüyor. önemli olan hakikat insanları bir ortaya getirip yanlışsız öyküleri anlatarak o tercümanlığı akıcı yapabilmek. Bir de nihayet 3 yılki deneyimime dayanarak söyleyebilirim ki spor inovasyonu dediğimizde teşebbüsçü Fazla farklı sorunlara dokunabilecek ortamlar yaratıyor kendine. lakin artık şunu görüyorum; spor kurumlarının gereksinimleri neler, o gereksinimleri karşılayacak teşebbüsçü nasıl yönlendirilebilir. Yavaş yavaş bunlara da bakmaya başlayacağız. Spor kurumunun karşısına ‘Bak bi teşebbüs Mevcut şu sorunu çözüyor’ diye geldiğinde Fazla tesirli olmuyor. Bunu net gördüm lakin kurumun sorununu bilip onun tahlilini götürmek tesir alanı büyüyecektir.
Guler Legacy devam ediyor, BİDEV kurucu üyelerindensin, yatırımcısın, 3×3 ile oynamaya devam ediyorsun, olimpiyat toplantısı var; Yine oradasın… Bu yoğunluk rahatsız etmiyor mu?
Rahatsız etmiyor fakat şu anda öğrenme etabındayım. Bir istikrara oturtmam gerektiğinin farkındayım ve basketbolcu olmanın getirdiği avantajlardan birisini artık daha âlâ anladım. Ben hiçbir şeyi Biricik başıma yapmadım, Yine Biricik başıma yapmak zorunda değilim. Guler Legacy özelinde abim ve babamla bir istikrar kuruyoruz. Abim zati 3 senede şirketi gelebileceği noktanın da üzerine getirdi. Geri kalan noktalarda da küçük ve gerçek kadrolarla, kendi gereksinimlerimi da bilip, ona nazaran yönlendirmeler yaparak ilerleyebilirim.
Kariyerindeki en unutulmaz beş an…
İlk Anadolu Efes ile şampiyonluk. 2009 Akdeniz Oyunları’nda bronz madalya kazandığımız süreç… 2010 Dünya Kupası… Galatasaray ile Eurocup… Üzücü bitse de Daçka ile Türkiye Kupası finali…
En Fazla eğlendiğin sene…
Her yılın başlı başına kıssaları var. En üst düzeylerden birisi Beşiktaş ekibi, oradaki Türkler, kurduğumuz bağ. Efes dönemleri her Vakit zorlayıcı lakin keyifliydi. 2010 Dünya Şampiyonası sırasındaki otobüs seyahatleri acayip keyifliydi. Olağanda müzik olurdu, Semih ekipte Dj’di ancak muhakkak bir noktadan sonra maçlara giderken Cem Yılmaz’ın standup’ını izleyerek giderdik maçlara…
En Aka Hayal kırıklığı…
İnan yok abi o denli bir şey. Fenerbahçe dönemleri istediğim üzere geçmedi lakin kendi üzerime aldığım baskı, tekrar kendimi kanıtlama muhtaçlığı, gelen fırsatları değerlendirememek, ondan sonra da beklediğim fırsatları görememek benim için Fazla Değerli tahsiller oldu.
Yorum Yok